Η χαμηλή αυτοεκτίμηση, συνήθως, προέρχεται από την παιδική μας ηλικία. Το οικογενειακό μας περιβάλλον, οι φίλοι μας, το σχολείο μάς στέλνει τόσο θετικά όσο και αρνητικά μηνύματα για τον εαυτό μας. Αυτά, όμως, που συνηθίζουμε να κρατάμε στο μυαλό μας είναι τα αρνητικά, αισθανόμενοι έτσι ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί.
Και το αποτέλεσμα; Η χαμηλή αυτοεκτίμηση!
Το άγχος, η πίεση της καθημερινότητας καθώς και απρόοπτα, δυσάρεστα γεγονότα μπορεί να επηρεάσουν την αυτοεκτίμησή μας. Σημαντικό ρόλο έχει, επίσης, και η προσωπικότητα κάθε ατόμου.
Βέβαια, χώρος για εξέλιξη υπάρχει πάντα! Κι ακριβώς αυτό είναι σημαντικό να επιδιώκουμε και για την αυτοεκτίμηση.
- Όπως για κάθε τι που θέλουμε να βελτιώσουμε, έτσι και για ν’ αναπτύξουμε την αυτοεκτίμησή μας το πρώτο και κυριότερο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη χαμηλής αυτοεκτίμησης. Αρχικά, προσδιορίζουμε τις αρνητικές πεποιθήσεις που έχουμε για τον εαυτό μας και προσπαθούμε στη συνέχεια να τις αμφισβητήσουμε. Παρατηρούμε, επίσης, πότε σκεφτόμαστε αυτές τις αρνητικές πεποιθήσεις. Για την αμφισβήτησή τους φροντίζουμε να σημειώσουμε μερικές από τις σημαντικές δεξιότητες/ ικανότητες που πράγματι διαθέτουμε. Παράλληλα, καταγράφουμε στο ίδιο χαρτί μερικά από τα θετικά χαρακτηριστικά που οι άλλοι αναφέρουν για εμάς. Φροντίζουμε να ανανεώνουμε αυτή τη λίστα τακτικά και την κρατάμε σε εμφανές σημείο ώστε να υπενθυμίζουμε τακτικά στον εαυτό μας πόσα θετικά έχει!
- Επιδιώκουμε να βάλουμε στον εαυτό μας μία πρόκληση. Συμβαίνει αρκετές φορές σε όλους να νιώθουμε νευρικοί ή αγχωμένοι να κάνουμε πράγματα – συνήθως καινούργια. Όμως, όπως λένε όλοι οι ειδικοί, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα σημειώνονται όταν ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας. Ωθώντας λοιπόν τον εαυτό μας σε προκλήσεις και πραγματοποιώντας τις θα ενισχύσουμε σημαντικά την αυτοεκτίμησή μας. Εννοείται δεν παραλείπουμε να σημειώνουμε αυτές τις “νίκες” – ακόμη κι αν φαίνονται μικρές – στη λίστα που αναφέραμε παραπάνω.
- Εξίσου σημαντικό είναι τόσο να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όσο και να είμαστε ευγενικοί μαζί του. Ας σκεφτούμε πώς θα μιλούσαμε σε έναν αγαπημένο μας άνθρωπο σε περίπτωση που είχε μία δύσκολη μέρα και δεν κατάφερνε να είναι τόσο αποδοτικός. Θα τον στήναμε στον τοίχο αναιρώντας οποιαδήποτε πρόοδο είχε σημειώσει και ακυρώνοντας τα προτερήματά του; Μάλλον όχι! Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και τον εαυτό μας – σαν τον καλύτερό μας φίλο. Πρώτα απ’ όλα είναι απαραίτητο να αποδεχτούμε ότι κάθε στιγμή είναι διαφορετική και θα υπάρχουν κι αυτές οι δύσκολες μέρες που θα καταφέρνουμε λιγότερα σε σχέση με άλλες. Κι αυτό μόνο κακό δεν είναι. Ένα παραπάνω τις μέρες αυτές είναι σημαντικό να σεβαστούμε τα όρια και τις ανάγκες μας και να δώσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα να έχει το χρόνο που χρειάζεται ή να κάνει ένα βήμα πίσω, κατανοώντας ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Μπορεί να έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση τώρα, επειδή έτσι μεγαλώσαμε ή κάτι συνέβη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε και να αναπτύξουμε νέους τρόπους για να βλέπουμε τον εαυτό μας, σε οποιαδήποτε ηλικία. Μην το ξεχνάτε!